พอดีเมื่อเย็นวาน ผมไปงานเลี้ยงของบริษัทที่ Central World ตอนเย็น ๆ กว่าจะออกก็ประมาณ 3 ทุ่ม พอผมออกมาผมก็กะว่าจะออกตรงถนนพระราม 1 เพื่อต่อไปยังสุขุมวิท เพราะจะได้ถึงอ่อนนุชเร็วหน่อย ยังไงก็เป็นทางตรงตลอดเหมือนขาเข้ามา เมื่อตอนเช้า
ผมก็สังเกตตลอดเส้นทางนะว่าตั้งแต่ผมออกจากห้างมา ทำไมเขาปล่อยรถขาออกวิ่งเลนเดียวตลอด แล้วรถจะออกพอไหม ยิ่งตอนกลางคืนคนมาเที่ยวแถบในเมืองเยอะด้วย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าน่าจะกันให้รถวิ่งออกเมืองน้อยเท่านั้นเอง รถที่วิ่ง ๆ ตามกันมาก็วิ่งตามกันจริง ๆ ไม่มีคันไหนแซงกันสักที
แต่แล้วผมก็ต้องอึ้ง .. เจอป้ายห้ามตรง แต่บังคับให้เลี้ยวซ้ายเท่านั้น โอ.. โน่ อีกสักครั้ง ผมโดนบังคับให้ขึ้นทางด่วน นั่นคือต้องเสียค่าผ่านทาง 45 บาท จากเพลินจิตเพื่อที่จะไปอ่อนนุช ทำไงดีล่ะ ไม่มีทางเลือกแล้วนิ ต้องขึ้นทางด่วนสิครับ กลับลำไม่ได้แล้ว !!!
อ้าว ขึ้นทางก็ขึ้น เมื่อไม่มีทางเลือก .. คิดว่ารถคงไม่ติดเพราะมัน 3 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว .. ผิดครับ แค่พ้นจากตู้จ่ายค่าผ่านทางเท่านั้นแหละ ผมมองไปข้างหน้า รถเยอะมาก ลองมองข้างหลัง .. เอาล่ะสิ เข้าเลนผิดแล้วยังต้องเจอรถติดอีก ฮือออ .. อยากจะโดดลงจากทางด่วน มันเป็นช่วงเวลาที่คิดผิดจริง ๆ เพราะความเคยชินแท้ ๆ
พอวิ่งขึ้นทางด่วนก็ต้องค่อย ๆ ขยับตาม ๆ กันไปเพราะรถมันติด วันศุกร์เป็นแบบนนี้ทีไรตายแน่ ๆ รถอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมด
พอถึงพระราม 9 ตอนแรกก็คิดว่าจะลงแต่ท่าทางรถมันก็น่าจะเยอะ ผมเลยต้องยอมจ่ายค่าผ่านทางอีก 20 บาทเพื่อไปลงที่ศรีนครินทร์ จะได้ง่ายหน่อยหนึ่ง เพราะคุ้นเคยดี
สรุปก็คือ อย่าไว้ใจทาง (อย่าวางใจคน) แม้ทางจะตรง ก็ใช่ว่าจะสามารถนำพาเราไปสู่จดหมายปลายได้ เพราะโดนเปลี่ยนการจราจร รถต้องเดินทางตามจราจรที่ตำรวจวางไว้ !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น