วันอังคารที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

เสียวสุด ๆ ที่หน้าคาร์ฟูร์

วันนี้ เกิดการชุลมุนวุ่นวายมาตั้งแต่ตอนเลี้ยวขวาตรงสามแยกพระโขนงที่จะไปอ่อนนุช เพราะมีรถเมล์วิ่งอยู่เลนซ้ายสุดและจะเข้าเลนกลาง ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ไปเลนอื่นแน่นอน เพราะเปลี่ยนเลนวิ่งไปมานั้น ไม่ใช่นิสัยของผมแน่ ๆ ไม่เป็นไร ก็ขับไปเรื่อย ๆ แหละ ถึงช้าก็ถึงเหมือนกัน

อีกช่วงหนึ่งตรงทางข้ามถนนหน้าคาร์ฟูร์เลย มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งข้ามถนนมาจากทางขวา ซึ่งผมเองก็อยู่เลนซ้ายสุด แล้วก็มองไม่เห็นว่ามีคนจะข้าม จริง ๆ ผมจอดรอให้กลุ่มใหญ่ข้ามไปแล้วคนกลุ่มนั้นก็ผ่านไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าอีตานั้นวิ่งข้ามมาได้ไง รถที่ขับตาม ๆ กันมาก็เลยต้องเบรคกันแบบตูดโงไปเลย

หลังจากนั้นไม่นาน ห่างจากจุดเมื่อกี้แค่ไม่กี่สิบเมตร ผมเองก็ขับชิดซ้ายเพราะจะได้หลบรถที่เลี้ยวเข้าคาร์ฟูร์ คุณตำรวจยืนโบกให้รถออกจากคาร์ฟูร์ อ่ะ เลนกลางว่างครับ ผมเลยตีไฟจะเข้าขวาหน่อย เพราะข้างหน้าคนรอขึ้นสองแถวกันอยู่ ระหว่างนั้นเองมีรถอีกคันจากเลนกลางเหยียบคันเร่งออกมาจากข้างหลัง เอออ ทำไมมาแรงจัง ให้ไปก่อนละกัน แต่แล้ว .. รถคันนั้นก็โดนชนเข้าอย่างจังกับรถที่วิ่งออกมาจากคาร์ฟูร์ สังเกตเห็นว่ามีเศษยางตรงกันชนหน้าและชิ้นส่วนแตกกระจายออกจากรถแล้วก็ .. บอกคำเดียวว่าโอ โฮ... ก็ต่างคนต่างเร่งออกมาใส่กันแบบนั้น คงบุบไปเยอะแหละครับ จริงเขาก็น่าจะวิ่งกันช้า ๆ ก็ได้นะ ตอนเช้าตอนเย็น ตรงนี้มีรถเยอะ มีคนมากมาย เดินกันขวักไขว่

บอกตามตรงว่า นี่เป็นการชนที่ประชิดตัวมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมา เพราะทุกครั้งจะเห็นแค่ร่องรอยการชน หรือการเก็บซากเรียบร้อยแล้ว แต่งานนี้ อยู่ห่างออกไปไม่เกินศอกเกินวา ตอนแรกก็กะจะลงไปดูเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าไม่มีอะไรกระเด็นมาหรือพาดพิงมาถึงรถเราเลย อีกอย่างจะเข้าทำนองธุระไม่ใช่ ก็เลยปล่อยเขาไป ขับออกมาแบบช้า ๆ เหลือบไปดูเป็นระยะ ๆ แต่ก็มีรถอีกคันตามมาเรื่อย ๆ นะ :P

ภาพจำลองเหตการณ์



วันอังคารที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

เมื่อตอนออกจากหอพัก

เมื่อเช้า ตอนจะออกจากหอพัก ลุงยามก็ช่วยเราเข็นรถรถปิกอัพที่จอดตรงกลางไปทางข้างหลัง นิดหนึ่ง เพราะเราจะได้ออกง่าย ซึ่งตอนแรกเราก็บอกลุงว่า ขอเลื่อนแค่มอไซต์ที่จอดเรียงข้างหลังเราก็น่าจะพอ แกก็บอกว่าเอาปิกอัพง่ายกว่า

แล้วเราก็ช่วยลุงยามเข็นรถคันนั้นออกไปหน่อย จากนั้นเราก็ขยับรถออกมาซอกน้อย ๆ ที่จอดประจำ ได้อย่างทุลักทุเลเหมือนกัน มันออกยาก ๆ ยังไง ไม่รู้สิ บางวันก็ออกง่าย ๆ บางวัน ต้องถอย ๆ เดินหน้า กว่าจะออกได้อ่ะ แต่แล้ว ขณะที่เรากำลังจะลงทางลาดเข้าเข้าลานจอดของหอ ก็ได้ยินเสียงดัง แข๊วกกกก ขึ้นมาแบบชัด ๆ เลย ที่ได้ยินเสียงชัดเพราะเราชอบเปิดหน้าต่างเวลาเลื่อนรถออกตลอด เอ๊ะ เสียงอะไรเหรอ รถเราก็ไม่ได้ชิดจนชนหรือเบียดกับอะไรนี่นา ซ้ายก็ห่าง ขวาก็ห่าง เออ.. แล้วเสียงอะไรหว่า ... :)

พอมาถึงที่ทำงานก็ลงสำรวจรอบคันเหมือนเช่นเคย ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ .. เดี๋ยวกลับไปดูที่หอ เย็นนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือมีรอยข่วนมุมไหนบ้าง

วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ขับรถไม่ดีเอาเสียเลย

ช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา จากที่สังเกตตัวเอง รู้สึกว่าจะขับรถไม่ดีเอาเสียเลย เบรคแล้วเหมือนรถสะดุด จะเปลี่ยนเลนก็แปลก ๆ อย่างเมื่อวานตอนเช้า จะเปลี่ยนเลนเข้าขวา ตอนนั้นจริง ๆ เราเข้าไปได้จนจะเข้าเลนอยู่แล้ว แบบล้อขวาเข้าไปแล้ว แล้วคาบเส้นอยู่ พอดีมีรถวิ่งมาข้างหลัง ตีไฟใส่ เออ ... อยากไปก็ให้ไปว่ะ แต่สุดท้าย เลยไฟแดงเขาก็ออกเลนซ้ายอยู่ดี เราก็ต้องกลับมาเลนขวาสุด เพราะจะเลี้ยวขวากลับรถเข้าทีทำงาน เขาก็แค่อยากวิ่งเร็วช่องเลนใน เฮ้ยยย เบื่อพวกแบบนี้ เวลาขับรถ...

เย็นวานนี้ ตอนกลับจากที่ทำงาน ก็วิ่งพระราม 4 ไปเรื่อย ๆ แหละ สะดุดนิดหน่อยตรงหน้าปั้มเอสโซ่ พระราม 4 มีรถบีบแตรไล่หลังมา ก็ไม่รู้ทำไมนักหนา ที่เราติดตรงนั้นเพราะมีรถจะเข้าปั้มแล้วเขายังเข้าไม่หมด ไอ้เราจะซิ่งออกไปก็จะไปเสยท้ายปิกอัพคันนั้น เลยขอจอดนิ่งดูอาการดีกว่า คันข้างก็บีบแตรไล่จัง พอวิ่งเลยมายังขับรถมาขนานเราดูอีก ดีนะ ยังคิดได้ ไม่งั้นหักหน้ารถเข้าหาให้เบรคหน้ากระแทกไปเลย หมั่นไส้อ่ะ ไม่รู้จะรีบไปไหน :O

พอหลุดออกมาก็สังเกตรถเริ่มเยอะเลยจะออกสุขุมวิทสักหน่อย เพราะตำรวจจะปล่อยรถเส้นตรงนานกว่า แต่พอไปจริง ๆ โอยยยย เจออะไรที่วุ่นวายน่าดูเลยครับ ก็พอดีมีรถทัวร์ รถเมล์วิ่งกันเยอะแยะไปหมด เปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว ออกมาแล้วนี่นา .. เลยจำเป็นต้องขับเข้าเลนในสุดค่อย ๆ เบียดมอไซต์นิดหน่อย ตีคู่กับพวกรถใหญ่ไปเรื่อย ๆ จนถึงแยกพระโขนง ค่อยหายใจสะดวกหน่อย เพราะเขาวิ่งช้า และติดมุมรถจะเลี้ยวซ้าย เลยออกตัวไม่ได้ แน่นอน ผมก็ชิ่งหนีไปก่อน อย่างน้อยตอนสะพานข้ามไปอ่อนนุชให้ดูโล่ง ๆ หน่อย ไม่งั้นหายใจไม่คล่อง :P

เช้านี้ก็มีอีกแล้ว ช่วงหน้าบ่อนไก่ เราตีไฟจะออกเลน 2 ทางซ้าย แต่เขาไม่ยอมให้เราออกมา ขับเล่นกวนอยู่นั่น เอาว่ะ ตัดสินไปตัดคันข้างหน้าให้เบรคกันป่วนไปเลย เบื่อ ๆ อารมณ์แบบนี้จริง ๆ ตัวเองไม่ออกไม่ตั้งใจขับ แค่อยากทำอะไรกวน ๆ กันที่ข้างหน้าไว้เยอะ ๆ ก็ไม่รู้ทำไม ?!?!


วันพุธที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

วันที่ขับรถระยะทางไกลที่สุด

เมื่อวานนี้ ถือว่าเป็นวันที่ผมเองขับรถเป็นระยะทางไกลที่สุดภายในหนึ่งวันเท่าที่ขับรถมา นั่นคือขับออกจากกรุงเทพ ฯ ตอนเช้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัด เสร็จแล้วก็ขับรถเข้ากรุงเทพ ฯ อีกทีในตอนบ่ายซึ่งรวมระยะทางแล้วประมาณเกือบ 900 กิโลเมตร อีกอย่างสภาพบรรยากาศวทั้งวันก็ไม่ได้โปร่งใส ให้สบายใจเลย มืดครึ้มเกือบทั้งวัน

เริ่มตอนเช้าตรู่ที่ออกจากกรุงเทพฯ เลี้ยงเข้าวงแหวนรอบนอกก็เจอฝนหนักเหมือนกัน พอผ่านไปก็ยังมีฝนตกปรอย ๆ ตลอดจนเข้าเขตจังหวัดขอนแก่นค่อยซาลง จนเจอดินที่แห้งกรอบเหมือนเดิม ๆ มิน่าอีสานถึงได้แห้งแล้งจริง ๆ ฝนตกไม่ทั่วฟ้าแบบนี้ :)

พอถึงบ้านก็พักกินข้าวเที่ยงก่อนสัก 2 ชั่วโมงได้แหละ ก็ต้องเตรียมตัวออกเดินทางเข้ากรุงเทพฯ แล้ว เรียกได้ว่าแทบจะได้พักผ่อนเลยสักกะติ๊ดดด ... ดีหน่อยที่รถไม่เยอะเหมือนวันหยุดเลยขับสบายกว่าเป็นไหน ๆ แซงรถบรรทุกก็หายห่วงแล้ว ยังไงก็ขอจองเลนกลางไว้ตลอด ใครอยากแซงก็ปล่อยเขาไป ...

และแล้ว .. คุยเพลิน ลืมเลี้ยวซ้ายเข้าวงแหวนรอบนอกช่วงบางปะอิน งงครับ ลืมได้ไง จนวิ่งเลยเข้ารังสิต เอาไงดีละ เวลาเย็น หลังเลิกงาน รถเยอะ แน่ ๆ ลองขึ้นทางด่วนดีกว่า เสียตังค์หน่อย อยากลองด้วยว่าจะเป็นยังไง ไม่เคยขึ้นทางด่วนเลยตั้งแต่ขับรถมาตลอด 2-3 เดือน

สุดท้ายก็มาถึงจุดหมายปลายทางที่ศรีนครินทร์ แต่ไปลงพระราม 9 แทนเพราะไม่แน่ใจว่าจะลงที่ศรีนครินทร์ช่วงไหน พอจะขึ้นสะพานวนเข้าศรีนครินทร์ ก็เลยตาสะว่างว่า ทางด่วนเมื่อกี้มันวนมาลงตรงนี้นี่เอง :P


วันจันทร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

แวะเติมลม

เย็นนี้ออกจากที่ทำงาน เร็วนิดหนึ่ง เพราะมีฝนตกลงมาปรอย ๆ คาดว่ารถน่าจะติดแน่ถ้าออกหลัง 5 โมงเย็น และก็จะไปเช็คลมของยางรถด้วย ขับรถมานาน แล้วไม่เคยทำเองเลยสักกะที ให้แต่เด็กปั้มเช็คให้เวลาเติมน้ำมันตามปั้มอ่ะ

พอมาถึงปั้มเอสโซ่ พระราม 4 ก็แวะเข้าไปจอดข้างจุดเติมลม ที่อยู่ด้านขวาของปั้ม พอจอดรถดับเครื่องก็เดินเข้าไปกดเลขที่หัวปั้มเติมลมไปไว้ที่ 32 แล้วก็ดึงสายออกมาเสียบเข้าล้อหน้าซ้ายมือก่อน โอ... หน้าจอขึ้นบอกว่า 28 เอง เอออ ... มิน่าละดูมันอ่อน ๆ ยังไงไม่รู้ อัดเข้าไปให้อยู่ที่ 32 แล้วก็มีเสียงที่หัวเติมลม ติ๊ด ๆ ตัวเลขก็กระพริบ ปริบบ โอเค พอแล้ว เปลี่ยนไปอีกล้อข้าง ..

พอเสร็จคู่หน้า เห็นมีมอไซต์มารอ 2 - 3 คันเลยบอกให้พี่เขาเอาไปก่อน ขอเวลาหมุนหัวจุกอัดลมไว้ก่อน ดูเหมือนว่าล้อซ้ายจะมีปัญหา หมุนยากเหลือเกิน .. กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาสัก 10- 15 นาที ขับรถออกจากปั้มกลับห้องที่อ่อนนุช เหมือนเดิมคร๊าบบบ...


วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ฝนจะตกเมื่อล้างรถ

เมื่อวานไปซื้อผ้าชามัวร์ที่เสรีเซ็นเตอร์ กะจะเอาติดรถไว้เผื่อว่าง ๆ จะได้เอาน้ำสักถัง สองถังที่หอพักมาล้างรถเอง เข้าไปล้างตามปั้มต่าง ๆ บ่อยเกินไปก็ยังไงอยู่ อย่างน้อยจะได้ลองทำเองบ้าง แต่ไม่ได้ล้างแบบเอาจริง เอาจังขนาดนั้นหรอก แค่เบา ๆ พอให้ฝุ่นที่เกาะเวลาฝนตกมันหายไปบ้าง ไม่ใช่เลอะ จนเรียกว่าเขอะไปเลยมั่ง :)

พอกลับถึงหอพักก็จอดรถด้านนอก เตรียมข้าวของเสร็จก็หิ้วกระป๋องน้ำลงมาจากห้อง จัดการพรมน้ำให้ทั่วรถ แล้วก็เอาผ้าชุบน้ำเช็ด ๆ ให้ฝุ่นออกหน่อย พอน้ำที่หิ้วลงมาด้วยหมดก็ไปหยอดเหรียญที่ตู้กดน้ำดื่มนั้นแหละ ไม่ได้ขึ้นห้องไปเอาข้างบน เสียเวลาเดินทางอ่ะ ยอมรับว่า พึ่งจะรู้ว่าการล้างรถ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ อย่างที่คิดไว้เลย กว่าเสร็จได้ก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมงเลยแหละ

ตื่นเช้ามา ออกมายืนดูระเบียงห้อง อ้าววว เมื่อคืนฝกตก!!! เจ็บใจจริง ๆ อุตส่าห์ทำความสะอาดเมื่อวานไปหยก ๆ วันนี้ตกอีกแล้ว ว่าจะเช็ดรถอีกรอบ แต่ไม่ดีกว่า เผื่อมีฝนอีก เพราะดูฟ้าจะมืดครึ้ม ๆ เหมือนฝนจะเทลงมาอีกรอบ :P


Google
 

Download unlimited stock photos!

Wikipedia

ผลการค้นหา