วันอาทิตย์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2552

จากนี้ไปต้องหมั่นเปิดกระโปรงรถแล้ว

วันนี้ผมไปเยี่ยมพี่ชายที่ห้วยขวาง พอตอนขากลับ ผมไปแวะอาจารย์สอนขับรถที่อยู่แถวพระราม 9 ออกไปทางบิ๊ก ซี รามคำแหง ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเรียกเส้นนี้ว่าอะไร เผอิญว่าอาจารย์ที่ไปหา เขาเป็นช่าวรถรถ เขาเลยเอาน้ำมันเครื่องมาราดตรงที่มันเป็นรอยผุกร่อนใต้แบตเตอรรี่

แกก็อธิบายประมาณว่าต้องเอาน้ำมันเครื่องหรือน้ำมันจักรอาบตรงที่จะเป็นสนิมไว้ เพื่อไม่ให้สนิมมันก่อตัวได้ง่ายขึ้น นอกนั้นก็มีอีกเยอะแยะ แต่ผมก็รับมาได้ไม่หมดหรอก จำได้บ้าง ไม่ได้บ้างเพราะผมค่อยไม่ใความรู้เรื่องรถ เรื่องเครื่องยนต์รถเลยสักนิด ประมาณว่ามีหน้าที่ขับก็ขับไปวัน ๆ เท่านั้นเอง :P ถ้าถึงวันที่จะต้องเอารถเข้าศูนย์ ผมก็จะโทรไปหาศูนย์บอกจะรถเข้าเช็คระยะ ก็เท่านั้น ใจจริงแล้ว ผมก็อยากศึกษารายละเอียดเรื่องรถราบ้างแต่มันก็ทำใจไม่ได้สักที จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถของเราบ้าง ถ้าจะต้องเข้าซ่อม ต้องซ่อมตรงไหน เพราะไม่งั้นอาจจะโดนช่างหลอกเอาได้ เอออ.. รู้ไว้ใช่ว่าครับ

จากนี้ไป ผมคงต้องหมั่นเปิดกระโปรงหน้ารถดูว่าอาการจะดีขึ้นหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ต้องเสียตังค์พ่นสีกันใหม่แหละ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น


Google
 

Download unlimited stock photos!

Wikipedia

ผลการค้นหา