ช่วง 2-3 วันที่ผ่าน รู้สึกว่าเจ็บคอตอนตื่นนอน เช้านี้เลยจะไปหาหมอโรงพยาบาลวิภารามให้เช็คดูสักหน่อยว่าเป็นไง เพราะกินอะไรไม่ค่อยได้เลย พอไปถึงก็นั่งรอหมอแยู่ประมาณ 15 นาที พยาบาลหน้าห้องตรตวจว่าคุณหมอไปตรวจคนไข้ชั้นบน เออ .. คงต้องรออ่ะนะ มาแล้วนี่นา
พอหมอมาก็ตรวจ ๆ เช็ค ๆ อยู่ไม่นานมาก สัก 10 - 15 นาทีมั้ง ก็แนะการรักษา พร้อมให้ยามา 2 แพค เป็นยาแก้อักเสบกับแก้แพ้ แล้วก็มีน้ำยาบ้วนปากอีกขวดหนึ่ง ก็เป็นอันว่าเสร็จ เตรียมตัวไปทำงานต่อได้ .. :)
ผมถึงที่ทำงานประมาณ 10 โมงครึ่ง ก็เช็คเมล์ ทำอะไรนั่นนี่ไปเรื่อย ๆ ก็ต้องรีบออกไปทานข้าว เตรียมตัวไปเข้า meeting รอบบ่ายที่แชงกรีลา จริงๆ โรงแรมนี้ก็ใหญ่ดีนะ แต่ถ้าขับรถมาผมว่าไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ รถติด ทางเข้าออกแคบไป และทางขึ้นลานต้องวนขึ้นและเวลจะขึ้นแต่ละชั้น ทางจะแคบมากด้วย
ตอนเย็น ผมออกจากโรงแรมประมาณ 5 โมง รถคงไม่ติดมากหรอกกะว่าจะกลับทางเดิมเหมือนทุกวัน แต่พอส่งเพื่อนที่ทำงานเสร็จ รถเยอะมาก ท่าทางจะไม่ไหวแน่ ๆ คงรอกันอีกนาน เลยฉีกออกขวา กลับรถเข้าซอยสวนพลู ไปขึ้นทางด่วนลงอ่อนนุช 62 ดีกว่า
พอขึ้นทางด่วนได้ ก็ยังเห็นว่ารถเยอะมาก วิ่งกันได้แค่ 30 - 40 km/h เท่านั้น แต่พอเลยทางท่าเรือก็สบายหน่อยสามารถทำความเร็วได้ พอเลยช่วงลงอาจณรงค์ ผมกดคันเร่งไปที่ 100 - 110 เลยมั้ง พอดีมองหลังเห็นมีรถคันหนึ่งวิ่งตามมา แต่เสียใจเพราะผมเริ่งกดคันเร่งแล้วคงถอนยาก พอเลนกลางว่าง ผมเลยจะแว๊บเปิดทางให้เขา อ้าว อะไรเนี่ย ยังจะตามมาอีก .. งั้นหาจังหวะออกเลนซ้ายดีกว่า เพราะไหนๆ ก็จะเข้าเลี้ยวซ้ายออก 62 แล้ว ตีไฟกระพริบออกไป พอชะแว๊บออกไปได้ครึ่งคันมองกระจกหลัง อ้าว เขายังตามมาอีก เออ .. ให้มันรู้ว่าจะรีบไปไหนกันแน่ หรือแค่อยากตามเราเฉย คนขับเป็นผู้หญิงด้วยแหละ คิดว่าคงไม่ใช่หาเรื่องกันหรอกมั้ง :)
ผมว่าบางรถติดแล้วทำให้คนวิ่งกันช้าลง ถึงมีอุบัติเหตุก็ไม่รุนแรงเหมือนวิ่งเร็วกัน แต่ส่วนใหญ่จะแค่เฉี่ยวกันเพราะไม่ยอมให้อีกฝ่ายหนึ่งเข้า/ออกเลนที่ตัวเองอยู่ แทนที่จะทำให้ไปได้เร็วกลับต้องมาเสียเวลาตกลงต่อรองกันกับประกัน กับตำรวจอีกนานเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น