วันนี้ ผมออกเดินทางจากบ้านโสกนากไปชัยภูมิ พอตอนบ่ายได้เวลากลับบ้าน ผมเลยขอไปร่วมงานเพื่อน ๆ ชาว ปสว. ที่บ้านไก่นา ซึ่งตอนแรกผมตั้งใจจะพาน้องเจไดกลับไปส่งที่บ้านโสกนากก่อน เสร็จแล้วผมขับรถเข้าขอนแก่นคนเดียว น้องเจไดจะได้ไม่เหนื่อยมากเพราะเดินทางมาทั้งวันแล้ว และเพิ่งจะได้แค่ 2 เดือนเท่านั้นเอง
บ่าย ๆ ตอนขากลับจากบ้านที่ชัยภูมิ ผมเลยตกลงกับแฟนว่าจะเข้าไปที่งานก่อนแล้วค่อยกลับสัก 3 - 4 ทุ่ม เมื่อตกลงกันได้ พอวิ่งมาถึงแยกใน อ. มัญจา ผม ก็เลยเลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าขอนแก่นซะเลย เจอด่านตำรวจช่วงก่อนเข้าเมืองขอนแก่น อยู่ด่านหนึ่ง ผมดูๆ ว่าเขาคงแจกอะไรสักอย่างแต่พอมาถึงผมถุงนั้นก็หมดพอดี เลยไม่รู้กันว่ามันมีอะไรอยู่ในถุง เสียดายจัง :)
ผมขับรถต่อจากนั้นมาไม่นาน ก็เจอทางเลี่ยงเมืองไปทางอุดร ซึ่งเป็นทางเลี่ยงเมืองตัวจังหวัดขอนแก่นทางได้ทิศตะวันตก ถนนไม่ค่อยดีเท่าไรหรอก อาจจะเป็นเพราะรถบรรทุกวิ่งเส้นนี้กันเยอะมั้ง
พอออกจากเลี่ยงเมืองก็วิ่งตรงไปเรื่อย ๆ ประมาณสัก 8 - 10 โล ก็ถึงทางเข้าหมู่บ้านไก่นาแต่อาจจะต้องสิ่งเลยไปนอดหนึ่งเพื่อไปกลับรถหน้าโรงงานอะไรสักอย่างแถวนั้น แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร เวลากลับรถก็พยายาม ตีวงให้แคบที่สุด จะได้ไม่ไปกินเลนกลาง ทำให้รถที่วิ่งทางตรงมาไม่เสียจังหวะ และเราเองก็จะสามารถกลับรถได้ง่ายขึ้นด้วย
พอถึงที่บ้านไก่นา เพื่อน ๆ ก็มากันเยอะแล้วเลยแต่หาที่จอดรถไม่ได้เลยจอดมันตรงทางเข้าบ้านนั่นแหละ ขวางทางหน่อยแต่ก็น่าจะไม่เป็นไรหรอกและน่าจะเข้าใจเพราะมันแคบ ไม่อยากไปจอดไกล
ถ้าใครได้ไปงานนี้ก็อาจจะรู้สึกเฉย ๆ แต่ผมว่ามันได้บรรยากาศงานเก่า ๆ เพื่อน ๆ ในสมัยที่เคยบวชเรียนมาด้วยกันมาเจออีกครั้ง ที่น่าสนใจสำหรับวันนี้ ผมคิดว่าตรงที่เรามีอาจารย์หาญมาร่วมงานนี้ด้วย แต่ผมก็ไม่มีเวลาไปคุยกับอาจารย์สักเท่าไร ติดที่ต้องคอยดูแลน้องเจได เพราะเป็นครั้งแรกที่แกมานอนต่างบ้านต่างถิ่นแบบนี้ ต้องเดินเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่น
พอตกดึกมา น้องเจไดท่าทางจะง่วงนอนแต่นอนไม่ได้ เพราะเสียงดังบวกกับที่เคยนอนเปลแบบไกว ร้องใหญ่เลย เจ้าบ้าน(คุณพ่อคุณแม่ของเจ้าบ้านนั่นแหละ) ต้องหาผ้าขาวม้ามาทำเป็นเปลให้ จึงสงบไปได้ แต่ก็นอนแบบสะดุ้งตลอดเวลา เพราะเสียงดัง.. สรุป สี่ทุ่มกว่าๆ ผมเลยขอบอกลาเจ้าภาพขอพาลูกกลับบ้านที่โสกนากดีกว่า เพราะสงสารน้องเจได ยังไง ๆ ก็คงนอนไม่ได้แน่ ๆ
ตามปกติแล้ว ผมจะพยายามไม่ขับรถตอนกลางคืนเพราะมองไม่ออก แพ้แสงไฟรถที่สวนมา มองทางไม่ค่อยออก แต่คราวนี้มันจำเป็นจริง ๆ ผมเลยขับแบบช้า ๆ หน่อย ไม่เร่ง ไม่แซงมาก ดีว่ารู้จักเส้นนี้ เลยไม่มีปัญหาอะไร
สรุป ผมพาน้องเจไดกลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก นอนเลย ป่านนี้แล้งไม่ต้องอาบน้ำหรอก :P
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น