ตอนนั้น ประมาณ 3 ทุ่มกว่า ฝนยังตกแบบมืดฟ้ามัวดินหรือไม่รู้จักหยุดหย่อนเลย ผมมองลงไปข้างล่าง เห็นน้ำเริ่มจะเต็มถนนหน้าตึก เอาล่ะ .. ผมยอมที่จะลงมาย้ายรถก่อนที่น้ำจะเข้ารถผมจากใต้ท้องรถ ยอมเปียกดีกว่ายอมให้น้ำเข้ารถเยอะกว่านั้น
พอผมเปิดประตุรถเข้าไปนั่งเบาะคนขับ ผมก็รู้สึกว่ากระจกด้านหน้าก็เป็นฝ้าจนจะมองไม่เห็นทางและได้ยินเสียงฝนดังกว่าที่เคย ผมเลยมองไปด้านหลัง .. โอ้.. โน่ !!!! กระจกด้านหลังซ้ายมือลดลงมาครึ่งบานเลยครับ นาทีนั้น ไม่รีรออะไรอีกแล้ว รีบกดกระจกขึ้นปิดทันที คงไม่ต้องรอให้เลื่อนรถขึ้นอีกแล้ว ปิดให้ได้ก่อนเป็นดีที่สุด
หลังจากที่ผมเอารถขึ้นไปจอดด้านบนเสร็จ ผมก็เปิดไฟหลังคาไว้แล้วจัดการซับน้ำด้วยกระดาษทิชชู่บ้าง ผ้าเช็ดรถบ้าง ทั้งบนเบาะและใต้เบาะ เพื่อซับออกให้มากที่สุด หรือให้มันแห้งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะถ้าปล่อยไว้ มันก็คงเปียกและซึมลงในเบาะมากกว่านี้ ถึงเวลานั้น มันก็คงไม่แห้งง่ายแน่ ๆ และส่งกลิ่นเหม็นได้
ผมขลุกอยู่ในรถประมาณชั่วโมงกว่า ๆ แต่ผมก็ยังไม่สามารถเปิดประตู หน้าต่างได้เพราะฝนก็ยังกระหน่ำแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักที รอให้ถึงเช้าแล้วหาไดร์มาเป่าคงไม่ดีแน่ แก้ตรงนี้ให้ได้ก่อน ถ้ายังไม่ดีขึ้น ตอนเช้าค่อยคิดอีกทีว่าจะเอายังไง !!!
สุดท้าย ผมอยากจะบอกว่า เจ็บใจตัวเองที่ไม่ดูให้ดีซะก่อนที่เดินออกจากรถเมื่อตอนบ่าย แม้จะจอดชิดกำแพงก็ก็ลืมไปจริง ๆ .. ต้องรอดูผลอีกสัก 2-3 วันว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง :P
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น